Posting brikut ini diambil dari
http://alangalangkumitir.wordpress.com
SERAT CENTHINI
Dikirim SERAT CENTHINI pada April 19, 2008 oleh alangalangkumitir
BEBUKA
wahyaning arda rubeda
ki pujangga amengêti
mêsu cipta mati raga
mudhar warananing gaib
sasmita sakalir
ruwêding sarwa pakewuh
wiwaling kang warana
dadi badaling Hyang Widdhi
amêdharakên paribawaning bawana
Mangkya darajating praja
kawuryan wus sunyaruri
rurah pangrehing ukara
karana tanpa palupi
ponang paramengkawi
kawilêting tyas malatkung
kongas kasudranira
tidhêm tandhaning dumadi
ardayengrat dening karoban rubeda
Ratune ratu utama
patihe patih linuwih
pra nayaka tyas raharja,
parandene tan dadi,
paliyasing kalabêndu,
malah sangking andadra,
rubeda kang ngrêribêdi,
beda-beda ardane wong sanagara.
Katatangi tangisira
sira sang paramengkawi
kawilêting tyas duhkita
katamaning reh wirangi
dening upaya sandi
sumaruna anarawung
pangimur manuara
met pamrih melik pakolih
têmah suha ing karsa tanpa wêweka
Dhasar karoban pawarta
babaratan ujar lamis
pinudya dadya pangarsa
wêkasan malah kawuri
yen pinikir sayêkti
pedah apa aneng ngayun
andhêdhêr kaluputan
siniraman banyu lali
lamun tuwuh dadi kêkêmbanganing beka
Ujar paniti sastra
awawarah asung peling
ing jaman kêneng musibat
wong ambêk jatmika kontit
mangkono yen niteni
pedah apa mituhu
pawarta alawora
mundhak angraranta ati
angur baya ngikêta cariteng kuna
Kêni kinarya darsana
panglimang ala lan bêcik
sayêkti akeh kewala
lalakon kang dadi tamsil
masalahing ngaurip
wahananira tinêmu
têmahan anarima
mupus papasthening takdir
puluh-puluh anglakoni kaelokan
Amênangi jaman edan
ewuh aya ing pambudi
melu edan nora tahan
yen tan milu anglakoni
boya kaduman melik
kalirên wêkasanipun
dilalah karsa Allah
bêgja-bêgjane kang lali
luwih bêgja kang eling lawan waspada
Samono uga babasan
padu-padune kepêngin
nggih mekotên Paman Dhoblang
bener ingkang angarani
nanging sajroning batin
sajatine nyamut-nyamut
wis tuwa arêp apa
muhung mahasaning ngasêpi
supayantuk parimarmaning Hyang Suksma
Beda lamun kang wus santosa
kinarilan ing Hyang Widdhi
satiba malanganeya
tan susah ngupaya kasil
saking mangunah prapti
Pangeran paring pitulung
mara samaning titah
rupa sabarang pakolih
parandene masih tabêri iktiyar
Sakadare linakonan
mung tumindak mara ati
anggêr tan dadi prakara
karana wirayat muni
iktiyar iku yêkti
pamilihe reh rahayu
sinambi budi daya
kanthi awas lawan eling
kang kaesthi antuka parmaning Suksma
Ya Allah ya Rasulullah
kang sipat murah lan asih
mugi-mugi aparinga
pitulung ingkang nartani
ing alam awal akir
dumunung in gêsang ulun
mangkya sampun awrêdha
ing wêkasan kadi pundi
mila mugi wontêna pitulung Tuhan
Sagêda sabar santosa
mati sajroning ngaurip
kalising reh aru-ara
murka angkara sumingkir
tarlen mêlêng malatsih
sanityaseng tyas mamasuh
badharing sapu dhêndha
antuk mayar sawatawis
borong angga suwarga mesi martaya
SERAT CENTHINI DANUNINGRATAN
Dikirim SERAT CENTHINI DANUNINGRATAN pada Mei 26, 2008 oleh alangalangkumitir
Niyatingsun amiwiti,
tumetes ing mangsi kresna,
amuji maring Hyang Manon,
ingkang asih ing akèrat,
murah gumlar ing dunña,
angganjar kawelas ayun,
angapura mring kang dosa.
Myang muji mring Kangjeng Nabi,
Rasullollah kang mustapa,
utusanira Hyang Manon,
tuhu kekasihing sukma,
ratuning pra ambiya,
myang gustining para Rusul,
ratu agung tanpa sama.
Lawan sabdaning pra wali,
sadaya anuwun berkah,
anglanggengna kekasihé,
mugi Gusti kang kuwasa,
paringa rahmat tuwan,
angungkuli para Rusul,
Jeng Nabi Panutan kita.
Sawusing muji Hyang Widi,
miwah gusti Rasullollah,
lawan para wali kabèh,
arsa medharken carita,
wartaning pra ngulama,
Srat Centhini aranipun,
mangkana ingkang carita.
Bubukaning Srat Centhini,
kang winarna ing lepiyan,
sujanma adi kinaot,
adhudhukuh Wanamarta,
wijiling wong atapa,
tuhu yèn rembesing madu,
sanyata trahing kusuma.
Milané kinarya gurit,
padhukuhan Wanamarta,
wonten èstri ayu kaot,
putrané Gusti Panurta,
ayu ulah agama,
asru bektining Hyang Agung,
peparab Ni Tambangraras.
Ni Tambangraras lara anangis,
ngungkeb-ungkeb anèng pasaréyan,
anungkemi gugulingé,
bantal teles déning luh,
kakungira kaciptèng galih,
lir angawé katingal,
kadya amumundhut,
katon sapari-polahira,
Tambangraras sansaya lara
anangis, sesambaté mlas arsa.
Nengena ing Wanamarta,
wonten kang winarna malih,
kaprajan ing Penataran,
kakandhanganing wong mukti,
bandhung sentana sugih,
kalih sanak sami jalu,
padha bagus prawira,
pratignya ulah ing ngèlmi,
ingkang sepuh awasta Kudasrenggara.
Pepak ingkang kula wangsa,
pan sadaya jalu,
kalawan èstri,
ingkang lenggah munggèng ngayun,
kang aran Ki Nuriman,
lan kadangé Ki Budiman namanipun,
putrané Ménak Padeksa,
jalu kekalih samya lim.
Budiman Nuriman linggih,
anèng sapipining lawang,
kalawan santriné roro,
andhépok pipining lawang,
angadhang wong kang medal,
déné arsa weling atur,
katuju kapasang-yogya.
Lir sinebit talinganira miyarsa,
Kudasrenggara angling,
yèn mangkono kakang,
ing lampah pakenira,
ala ragané tinampik,
ing si Panurta,
liwat amejanani.
Gagakrimang waspada ningali,
lamun sira Ki Kudasrenggara,
sanget angampet dukané,
wasana alon matur,
Gagakrimang swaranya manis,
dhuh ri Kudasrenggara,
ywa ngagangken napsu,
sanadyan poen Ki Panurta,
dèn wastani nampik ugi boya nampik,
katampan ugi ora.
Datan kawarna ing margi,
lampahé Ni Tambangraras,
ningali dhekah aramé,
kumenjyut sajroning nala,
lir winungu kang brangta,
mandheg Sang Retna-yu mangu,
karaos ing priyanira.
Yata ingkang kawarnaa,
lampahé Ni Silabrangti,
tansah anutuh sarira,
tan pegat muji mring widi,
lepas dènnya lumaris,
pringgabaya tan kaétung,
narajang wana wasa,
mung kalung paraning ati,
sun tetedha rineksa-a ing Pangéran.
Ni Centhini dipun pengiringi,
pan sinipat ing wangsit mangkana,
aywa salah tampi anggèr,
ana takèn kadyèku,
solahing wong alul ngabekti,
wonten ujar mangkana,
tan èca karungu,
lah nedha sami dinuga,
sesmitané nanging sampun kaduk tampi,
manira barkahana.
Ki Monthèl umatur aris,
kawula nuhun ing tuwan,
tansah ing salat adegé,
punika asal punapa,
kawula barkahana,
miwah reké lamun rukuk,
punika asal punapa.
Pasang tabé kawula kiyahi,
arsa tanya marang pakenira,
punika pundi wastané,
anyar manira ndulu,
sapa rané ingkang palinggih,
déning asri kawuryan,
Ki Monthèl sumahur,
aran dhekah Wanataka,
Ki Sèh Mangunarsa ya ingkang palinggih,
wahdad jejaka tuwa.
Mangkana Ni Silabrangta,
wastra tambal dèn racuti,
sapanggihé kakungira,
teka mundhak abirahi,
nahan ingkang winarni,
sudarmanira kang kantun,
ing wisma Ki Panurta,
kagagas maca kintèki,
ingkang lunga tan karuwan kang sinedya.
Warnanen wadon Warsiki,
nenun limar nèng paningrat,
dèn sesambi nyongkèt sebé,
kang kiwa anyekel kaca,
awida burat jenar,
asumping angkrèk lan menur,
pupur lembut lelamatan.
Sambat-sambat Ni Rara Warsiki,
swaranira lir sundari kapuwanan,
angrengih arum swarané,
dhuh laé awakingsun,
nora wurung amati brangti,
wadung pari upama,
niyaya wong bagus,
mendhung séta dhuh bendara,
téga temen atilar dasih kaswasih,
baya mring ngendi sira.
Malangkarsa sampun rampung,
dènya areresik srambi,
santrinira kang tumandang,
Malangkarsa anjenengi,
yata kasaru kang prapta,
Jayèngasmara lan rayi.
Gurda agung,
patra geng sami lum-alum,
iku gejawahan,
sanalika patra sami,
ayem-ayem seger paningal manira.
Sareng ndulu,
Sang Dyah lan Sang Malarsantun,
gapyuk rerangkulan,
sadaya prasami nangis,
apan sami oneng-onengan sadaya.
Lakinipun,
Sandyah Amongraga gupuh,
anungkemi pada,
padaning mrasepuh///
“By alang alang”
SERAT CENTHINI PESANTREN
Dikirim SERAT CENTHINI PESANTREN pada Mei 26, 2008 oleh alangalangkumitir
Puniki ingkang gadah ceriyas ingkang nami karsa anakepun tiyang melajeng temen-temen angsalepun mahos sahingga boten dados sanget erangepun kola medal saking fakera saren kola boten punapa ingkang sampun mejan kher * ngucal ‘ilmu ingkang sampun woten dèten tiyang ñanbut tigang dinten sampun aminepun woten danten tiyang sinahu sangat-sangat boten pikatu’ sinuhu.
I.
ngwang angrèpta atembang artati anglengkara ngwang angapus gita,
tan kocapa Sèk Mangunarsa dènang wang,
wonten kocapa malih,
ungganña linggih ing patigani,
suka kuñjara lan arinira,
Ki Jayèngraga wuwusé,
kakang pundih dinunung, sakecani lampah puniki,
sampunn awirandhongan, sJayingsmara
muwus, ana wong sanak manira,
kangatapa,
ingacala ula nepi,
aran Sèk Malangkarsa.
hnengenna kang mratami kocapa wadon Turida,
kakalih sami brangtiné awasta Kèn Wadun Raras,
warna sawang kunarpa,
sarèhé cumaluru,
tan pegat anggung kasmaran.
lara pati pan sampun pinasthi,
krama wating wus pasthi samarganña,
tan suwé praptèng ngayuné,
mamardit karuntuh,
nulya ngucap dhuh mambuh wangi,
wari (……) ènak,
daya temen menningsun,
ana wong mara ing lir yyaw,
ayu anum roro tur sami pawèstri,
mangké sira sun mongsa.
sigra lampahih lumaris,
Ni Endang sampun murcita.
sampun dandan Niken Raras angling,
sarwi sira mangké awiraga.
Amuograga anauri, mangké alèkumussalam,
sinungana raKhmat mangké,
adan apapanggih sira,
sigra ajawab tangan,
ing marga prenahirèku,
kalawan ki Amungraga.
tan kuwasa mangké ingsun iki,
angakua tabuh maring sira,
larangan puniku mangké sapa atuwahèku,
kang ingaku sapa punèki,
anging hyang kang wiSiSa,
pulahira eu,
kawula darma punapa,
Jatiswara mangkya sira anauri,
atut lamun mangkana.
Amongraga ing mangké sampun uninga,
solahé dèn kaweruhi,
Amongraga sira,
tambuh palwa suka-suka manahnèki,
kadya cangkerama,
mangké Ki Amongragi.
wonten masaèkh wau ginupit,
akhlul sastra mangun sarèngat,
ing Wanacandra wismané,
kalintang martanipun,
wongé linggih akhlul surambi,
kinepung sinaruja,
sabatipun agung,
amuwus ing wang kaseyan,
bagus anom jatmika asih ing sastra,
lumaku lawan kundhang.
kang duraka ta kadi punendi,
ingaranan ta lampah sampurna,
punapa mangké tegesé,
Ragamana amuwus,
nenggih mangké manira manggih,
iku mulané awas ananing heyang iku,
sawusé teka ing coba,
iya iku duraka ing heyang sajati,
manira amiharsa.
mapan wonten kocap ing jero dalil,
ingkang coba kelawan beñcana,
damaring wong urip mangké,
iku manira ngerungu,
Jatisewara mangkeya nauri,
ñata lamun mangkana ing wus puniku,
ki santri padha angucap,
kadi pundi jatining warta puniki,
manira yoda wikan.
tamatipun carita puniki,
ing wengining isnèn jam dewi welas,
rabi’ul al akhir wulané,
tanggal éka welas iku,
tahun ha’ hijaratu nabi,
sala allahu ‘alèh wa,
salam séwu,
dewitus nawa dasa dewika,
kang ku marna raryanom budhu hiranti,
dèn agung pangaksama.
II.
ngewang angripta artati,
anglangkara ngiwang angapas gita,
tan katun lan yatmakané,
dining ngewang muda punggung,
cumentaka paksa kumawi,
kéwala sangangaguyewan (?),
nira kang wus luhung,
wonten jalma laningkara,
deyah susela warnanira ayu luwih,
wusta kèn Tambangraras.
Tambangraras tansah berangta kingkin,
kasengutan beyatning manah,
bawa lawasé pejah kakungé,
atambang pangan turu,
Yèn rahin anggung perihatin,
Raga anglung ngasmara,
anging dèn selimur,
jihnané wong among karsa,
warna anglung jiwa tandaning perihatin,
sinamuning asmara.
sampun lingsir saking Suwanda Geni,
mèh sumurup tungganging ancala,
terna lata sameya saré,
sangyang ngarka sumurup,
Tambangraras mangké ginupit manggih,
ing pagulingan ing sakapatarum,
asaré kalih pawongan,
kakongira kepi ngeruwangé aguling,
ngipi pulang asmara.
kidul kilèn pegagan kepiring
kagayat awungu Ni Sélaberangti
ingkang sunat ta kadi pundi
Ni Cinthini aniba kapati
Nikan Rara mèsem andulu yang laknitha
engko neña linggih ing patiganing
anengena kang martami
lara pati pan sampun pinasthi, karsané yang manon
punang dhadhekah pera sameya
sigera lampahé lumaris
Nikèn Raras sampun [dandan] agelis
Jatisewara si salam wus
tan kuwasa mangké ingsun ini
Amongraga ing mangké sampun uninga
wonten masashèh wahu ginupit.
kangu duraka ta kadi pundi,
ingaranan ta lampah sampun,
punika kaya kartané,
Ragamona amuwus,
nenggih mangké manira manggih,
iku mulaning awas,
ananing Yang iku,
sawusé teka ing cobah,
iya iku duraka ing yang sajati,
manira amiharsa.
mapan wonten kocaping jero dalil,
ingkang cobah kalawan bancana,
damaring wong urip mangké,
iku manira ngurngu,
Jatisewara nahuri malih,
nata lamon mangkéya,
ing wuwus puniku,
Ki Santeri ana angucap,
kadi pundi jatining warna puniki,
manira yuda wikan.
“By alang alang”
SERAT CENTHINI SURYANAGARAN
Dikirim SERAT CENTHINI SURYANAGARAN pada Mei 26, 2008 oleh alangalangkumitir
I.
Pagagating gita mawedharing,
ngèbèr carita calon ngulama,
ran Jayèngresmi kamasé,
artiné ngran wira nung ya wus samya dipun tetepi,
surtining kanuraga,
ya si dhasar putus,
narambahi saq-lilira,
ganal alus andhap luhur dèn kawruhi,
raket mring padadiyan.
Murwa carita Sèh Amongragi,
kang lagya dhadhekah kanigara,
kawiryawan lir pamané,
dadya paguron agung,
awerana siswa kekalih,
aran Ki Jamal Jamil,
kèdhep wuwusipun,
suyut dhusun kèring kanan,
saktèroné wukir kidul samya
prapti, agung bekta puñjungan.
mangkana kang watek santri,
wus prapta masjid karajan
gentya ingkang winurciteng kawi,
dhukuh geng kinaot,
Wanamarta kang dadya pundene,
Kyai Bayipanurta
winarna nyageng Hikendhu,
nuju neng jerambah linggih,
land Nidaya datan tebah,
sami angrukti kandhur
tan winarna solahira,
kang sami nendra ira tri,
mene genti kang winarna,
anenggih mas Jajengresmi
Jajengresmi wus anduga,
mring kletheke kang paman lan kang rayi,
pramila wus mireng dangu
pengangguran sami reraosan ngelmi, menggah ing ngagesang, dununge kawan
prekawis, margining nikmat
nora wuwus,
ambak si wong jereh jeruh,
tan kena kumrosak,
lumayu aniba tangi
yata prapta ing gantara wanci bedhug,
siliranira wus ngidid,
lan pancering lintang wuluh
Kulawirya ah hret nauri wacana,
lagi duduga mami,
karo-karonira,
padha bote Sinangga
paman daweg mangkat mumpung endjing,
Kulawirya ngling mengko antekna,
yen wus dhuwur sengengene,
sed
mesem ki mas Jayengresmi,
Jayengraga latah-latah,
guguk ki Ragil wuwuse,
Nuripin sira meh kalap
yata kang samya lumaku,
wus dungkap kendhiting wukir,
sumilak tanpa payoman,
anggiglak munggul wara
wruhing cipta kyai Ragayuni,
marang kang miraos,
mesem namun wuwus nyarakake
samapta kang pasogatan,
ngandika Sèh Ragayuni,
daweg sami krama Allah,
ing ngiku sami wewanting
Sèh Ragayuni ngandika,
anauri garuneke ki Ragil,
kang langkung nglangka Puniku
mangkana umangkat wus,
Jayengresmi Ngawirya Jengkewuh,
kapat santri Nuripin lumakyeng ngarsi,
mangkana umangkat wus,
Jayengresmi Ngawirya Jengkewuh,
kapat santri Nuripin lumakyeng ngarsi,
kemas bagus Jayengresmi nangling miyum,
kadya pundi paman,
punapa prayogi mampir,
mring padesan puna
amakolehake palenthining wadhuk,
Jayengraga gumuywang ngling,
niku watak santri lugu,
dhasar cacendh
wruhanta man bab adabul kali,
kamot aneng jro kitab Musarar,
kayugya dadi kaline,
limalas pasalipun
Ki Wuragil Wirya nuli,
menyat saangking palungguhan,
lumaku tanbuh taose,
uga bundhet uga lejar
prapta sila baringkungan,
pundhake den isik-isik,
Jayengraga atetanya,
Jare kowe iku santri,
pra wiyaga kang wus kraseng ngati,
dumadya samya lom,
pating galeges guyune dhewe,
kang maksih sami malungguh,
jenek mangsegan nyenyamik,
parigyan wus kinen lunga,
Kulawirya Jayengraga,
kalihe duk amiyarsa,
santri Nuripin tuturnya,
gumujeng ameteg jaja
Ni Sembada lon muwus,
mengko bengi wayangan karepku,
angruktiya sajen kang sarwa prayogi,
lan bakal
Jayengraga wuwusira,
paman sampun rinaseng raseng kapti,
aran si uwus kelakun
prapta wanci puspa teja samber lawa,
trap pandam ombak warih,
byor gapuranira,
mendhapa simbar sasra
biyang Kacer angaturi,
kang samya rerep neng nglanggar,
kentar Canthika kinongkon
praptanipun,
Kulawirya Jayengkewuh,
papan pasamuan,
aneng tengah denya linggih
Ki Pamade tan pegat panggunggungipun,
mring pasindhene bo manis,
batin ngalem warnanipun
kathah lamun winarna solahe sami,
suka pari suka,
mung Jayengraga duk myarsi,
lekas jantur badhute ngadjoni,
lungguh aneng ngarepe kang beksa,
ronggeng meksih grudha dege
Bok Candha matur ngrepa sih,
mring ki Ragil Kulawirya,
bok inggih ya dalem Kenthol
malih mangsuli carita,
kang kantun aneng mandhapi,
sira kenthol Jayengraga,
kalawan santri Nuripin,
gumareget Jayengraga myarsi,
tuture bok melok,
wus saya dreng sakaro-karone,
tansah nguswa prembayun
winarna kang samya lungguh,
neng sela ketyaning beji,
dangu kenthol Kulawirya
ing ngawe-awe gupuh,
majeng lakonira mundhuk-mundhuk,
prapta sire byantara patik tinuding,
dahat nedha tarima ki Jaballodin,
de taha weh patwa,
bab sang-at lintang durari,
Paman Kulawirya paran,
prayogine lelampahan puniki,
laju aprituwin wangsul,
kang paman angandika,
inggih talah paman ngagesang puniku,
sasolah bawane dadi,
sesmita ngakeratipun,
awon sae leres sisip
milanipun,
wonten ingkang rebut kawruh,
padudon kadadak,
ingkang remen ahli gendhing,
wong kang samya angluhurken gendhing ngakal,
pangesthinireng tokid,
awoh durung kembang,
II.
laju lampahe ngawirya katri,
tumurun ngambah wana gerotan
sebet byar wau ta ingkang,
lajyarsa ngalih panagan,
pan sarwi salin gagragan
Ki Wuragil Wirya jundhil,
rengen Nuripin carita,
nungling si purut cocote,
babandholen ngomyang-ngom
ingaruhan kang paguyon sami,
ring biyung den oso,
lan ta aja gugujon nek kowe,
Ngancarani kya Sindu,
wawi anak memangsegan ngriku,
lawan wedang rajatawa maedahi,
mangkana wus tata lungguh,
papajar ki Sinduragi,
duk meksih sami jajakan,
kang sami saeka kapti,
yen sangking pamanggih kula,
dipun sami wrin ihsani,
wit sabar ing tyas santosa,
lir tinerep ngares apemanasah awit,
karenan pirena,
ngimbahi pamlenging galih,
Jayengraga sumundhul nambung ngling,
ngaturaken bodho,
nohing wulang ing guru liyane
kasaru bedhug ngoneni,
dereng sami salat ngisa,
katungkul samya miraos,
gugup kyai Malarcipta
tuhu kahananira yyang Widdi,
elok datan kena ingupama, ningali miyarsakake
muwus malih Kyai Sindu,
wruhana banjure Ripin,
kang salat tekeng tarekat,
lingnya Kyai Sinduraga,
yeku Ripin kanyataning upami,
traning tirta neng ron
lumbu,
arah wujuding Al
dene rika yun weruh kaking datulah,
kanane dipun pirit,
lan ngibaratira,
Nuripin mula-mula,
angaturi pra dhatangan sami mudhun,
mring wisma antara prapti,
pinarak neng bale mungkung,
lampahipun agami ingkang tinamtu,
babe tiyang pejah,
dhusun ingkang calek ardi,
nulya aba wakatama nabi,
rasullolah ya nabi Mukamad,
Ngajam nabi warusule,
wakatama nibiyu,
ulonira
Jayengresmi matur pamit,
majeng arsa ngaras pada,
Sinduraga kereh-kereh,
kang endi iki marganya,
Wanalela turira ris,
puniku ingkang utara,
kang endi iki marganya,
Wanalela turira ris,
puniku ingkang utara,
sinten ta kang dhudhukuh,
mangun brangta pilenggah ing ngriku,
anenggih sèh Sidalaku Jahiduni
lah ing ngriku kang samya miyarsi,
ngawirya sakaron,
Jayengresmi Jayengraga dene,
tyasira lir katere
sapraptaning wisma dulu,
Nurripin angaglah guling,
lawan Kyai Wanalela
datan pae lan mukmin ingkang munkinu,
mutakil mungguh Yyang Widdi,
uliya gosul ngalamu,
kula tannya kakang kyai,
menggah srat Panitisastra,
kakang punapa pedahe,
kang punika palupyaning janmi,
kang sayugya kotamaning mitra,
Jayengresmi mesem noleh,
sasminta ring
ronrone Panitisastra,
kang wus kasebut ing ngarsi,
wawaton ingkang utama,
niskara ulah praja di,
yen arsa ahli nunurat,
tuwin ngiket karya gita,
yogya sami ngawruhana,
kang ayun parameng sastra
sura sasi nilem ing jaladri,
bahning mahastra candra sangkala,
kalakona pangapuse,
tamat Sruti Masewaka,
Asthabrata sadaya den muradi,
denira Sèh Sidalaku,
tuwin Panitisastra,
tan na
surya mijil nyipat srengganing aldaka,
tirah-tirahing ardi,
wuryaning pangantyan,
srebeng syaning pa
pra ngawirya gumujeng duk aningali,
mring Nurripin de ta,
kaserakatnya dumadi,
Nuripin lawan ki Paku,
gandhengan sabuk barendhil,
ciptane wus pinrayitnan,
saya seseg dennya ngudi ngelmi,
ke mas jayengsinom,
lir winungkal wimbuh gumergese,
nuwun priksa pinten panunggilanipun,
sedayane kang ngran kapir,
mesem wecana ki Datuk,
linsem punapa
sakamantyan sukanira sami,
wring kojahe ki santri keh cubak,
lan ki Datuk pradikane,
tansah denira
Gya tungkul ngupaya bukti,
ngumbar hawa mrih asmara,
elinga sarak srengate,
pujine peksi dinimrat
“By alang alang”
